Der Zuständigkeitsbereich der Bezirksstaatsanwaltschaft Zielona Góra

Nowa  Sól. PR 2Ds.426.2017.  Postanowienie o umorzeniu śledztwa. Dnia   29   grudnia 2017r.  Patryk Wilk - prokurator Prokuratury Rejonowej w Nowej Soli w sprawie przeciwko Krzysztofowi C. i Adrianowi P. podejrzanym o czyny z art.164§1 kk i art.163§1 pkt 3 kk na podstawie art.17§1 pkt 2 kpk   postanowił:

umorzyć śledztwo:

I. przeciwko Krzysztofowi C. podejrzanemu o to, że w dniu 10 września 2017r. w Gołaszynie woj. lubuskiego, na terenie stacji paliw Shell poprzez użycie środka pirotechnicznego - racy świetlnej w pobliżu dystrybutorów paliwa sprowadził bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia zdarzenia zagrażającego życiu i zdrowiu wielu osób oraz mieniu w wielkich rozmiarach w postaci eksplozji materiałów łatwopalnych - benzyny, oleju napędowego i gazu LPG tj. o czyn z art.164§1 kk w zw. z art.163§1 pkt 3 kk wobec stwierdzenia wykroczenia z art.82§1 pkt 1 Kodeksu wykroczeń tj. na podstawie art.17§1 pkt
2 kpk

II. przeciwko Adrianowi P. podejrzanemu o to, że w dniu 10 września 2017r. w Gołaszynie woj. lubuskiego, na terenie stacji paliw Shell poprzez użycie środka pirotechnicznego - racy świetlnej w pobliżu dystrybutorów paliwa sprowadził bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia zdarzenia zagrażającego życiu i zdrowiu wielu osób oraz mieniu w wielkich rozmiarach w postaci eksplozji materiałów łatwopalnych - benzyny, oleju napędowego i gazu LPG tj. o czyn z art.164§1 kk w zw. z art.163§1 pkt 3 kk wobec stwierdzenia wykroczenia z art.82§1 pkt 1 Kodeksu wykroczeń tj. na podstawie art.17§1 pkt 2 kpk



Uzasadnienie

Prokuratura Rejonowa w Nowej Soli prowadziła śledztwo przeciwko Krzysztofowi C. i Adrianowi P. podejrzanym o czyny z art. 164§1 kk w zw. z art.163§1 pkt 3 kk.

W sprawie tej ustalono następujący stan faktyczny.

10 września 2017r. na terenie Zielonej Góry odbył się mecz żużlowy pomiędzy klubami Fogo Unii Leszno i ZKŻ SSA Falubaz Zielona Góra. W meczu tym uczestniczyli jako kibice podejrzani Krzysztof C. i Adrian P. , którzy przyjechali na miejsce autokarem w ramach wyjazdu zorganizowanego przez Klub Kibica Unii Leszno.
Po zakończeniu meczu podejrzani udali się w drogę powrotną autokarem wraz z innymi kibicami. Przejazd autokaru, którym jechali podejrzani oraz innych autokarów kibiców Unii Leszno odbywał się w asyście funkcjonariuszy Policji.

Po minięciu Nowej Soli autokary wiozące kibiców oraz pojazdy funkcjonariuszy Policji ich eskortujących wjechały na teren stacji benzynowej koncernu Shell mieszczącej się w okolicy miejscowości Gołaszyn. Po zatrzymaniu się autokaru podejrzani Krzysztof C. i Adrian P. wyszli ze swojego autokaru. Znajdowali się wówczas około 15 metrów od dystrybutorów paliwa. Następnie obaj podejrzani zapalili race świetlne, które mieli za sobą. Widząc to funkcjonariusz Policji Tomasz I. polecił obu podejrzanym odrzucenie rac.

Krzysztof C. zastosował się do polecenia i trzymaną przez siebie racę ugasił przyciskając do ziemi. Arkadiusz P. w związku z tym, że nie zastosował się do polecenia został obezwładniony przez funkcjonariuszy Policji. Następnie race zostały odrzucone przez funkcjonariuszy Policji na odległość około 30 metrów od dystrybutorów.
Po zatrzymaniu Krzysztofa C. i Arkadiusza P. przedstawiono im zarzut popełnienia przestępstw z art.164§1 kk w zw. z art.163§1 pkt 3 kk i przesłuchano w charakterze podejrzanych. Obaj podejrzani przyznali się do zarzuconych im czynów i złożyli wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym.

W toku dalszego postępowania zasięgnięto opinii biegłego z zakresu ochrony przeciwpożarowej w celu ustalenia czy podejrzani zachowaniem swoim spowodowali bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia zdarzenia w postaci eksplozji materiałów łatwopalnych.

W wydanej opinii biegły w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stwierdził, że rozważając zagrożenie pożarowo-wybuchowe na stacji paliw należy uwzględnić strefy zagrożenia wybuchem wyznaczone w poszczególnych przestrzeniach stacji. Zgodnie z obowiązującymi przepisami należy wymienić trzy strefy zagrożenia :

Strefę 0 - obszar, w którym atmosfera wybuchowa występuje stale, przez znaczny okres czasu lub często. Strefa ta występuje na wewnątrz zbiorników, w rurociągach i innych urządzeniach technologicznych oraz niekiedy w przestrzeni nad zbiornikami Strefę 1- obszar, w którym w normalnych czasie pracy zachodzi prawdopodobieństwo pojawienia się mieszaniny wybuchowej Strefę 2 - przestrzeń, w której w czasie zwyczajnej pracy pojawienie się atmosfery wybuchowej jest mało prawdopodobne, a jeśli nawet nastąpi to przez krótki okres czasu.

Na stacji paliw w Gołaszynie w czasie popełnienia czynów będących przedmiotem postępowania znajdowały się zbiorniki podziemnego magazynowania, w których znajdował się olej napędowy w ilości 24 500 dm3 i benzyna w ilości 24800 dm3. Uwzględniając specyfikę stacji oraz rozmieszczenie poszczególnych elementów infrastruktury na stacji wyznaczone były powierzchnie oznaczone strefą zagrożenia wybuchem nr 2. Fakt ten oznacza, że zagrożenie wybuchowe występowało głównie: w odległości 1,5 metra od przewodów odpowietrzeń zbiorników podziemnych oraz 2 m od strefy 1 w dół do ziemi, a w przypadku nalewaków samochodowych, strefa 1 w promieniu 2 metrów od włazu cysterny lub zaworu oddechowego, strefa 2 - 2 metry od strefy 1 i w dół do ziemi.
Następnie biegły stwierdził, że w analizowanym przypadku doszło do odpalenia rac świetlnych  w okolicach pasa wyjazdowego ze stacji. Uwzględniając fakt, że sprawcy użyli rac świetlnych w odległości około 15 metrów od infrastruktury technicznej stacji paliw, z uwzględnieniem zarówno pasa dystrybutorów, jak i usytuowania zbiorników podziemnych służących do magazynowania paliw oraz uwzględniając porę dnia i warunki atmosferyczne (zdarzenie miało miejsce około godziny 20, przy temp. otoczenia wynoszącej 15 stopni Celsjusza i przy braku tankujących pojazdów) podejrzani zdaniem biegłego zachowaniem swoim nie spowodowali bezpośredniego zagrożenia wybuchowego czy pożarowego stacji paliw. Zagrożenie takie mogłoby powstać, gdyby przekroczyli wymaganą strefę bezpieczeństwa.

Mając na uwadze wnioski opinii biegłego z dziedziny pożarnictwa stwierdzić należy, że podejrzani Adrian P. i Krzysztof C. zachowaniem swoim nie wypełnili znamion przestępstwa opisanego w art.164§1 Kodeksu karnego. Norma prawna tego przepisu penalizuje bowiem zachowanie polegające na sprowadzeniu bezpośredniego niebezpieczeństwa nastąpienia zdarzenia określonego w art.163§1 kk, w tym wypadku eksplozji materiałów łatwopalnych. Bezpośrednie niebezpieczeństwo zachodzi wówczas, kiedy sprawca wywołał taki stan rzeczy, że niebezpieczeństwo może samoczynnie przekształcić się w zdarzenie określone w art. 163 § 1 k.k. (tak Marek Kulik, Komentarz do art.164§ kk i cytowani przez niego autorzy) W ustalonym w toku postępowania stanie faktycznym zachowanie oskarżonych nie spowodowało natomiast bezpośredniego niebezpieczeństwa takiej eksplozji, albowiem podejrzani nie znaleźli się w strefie bezpieczeństwa, w której ich zachowanie mogło do niej doprowadzić do zdarzenia powodującego zagrożenie dla życia lub zdrowia wielu osób lub mienia w wielkich rozmiarach.

Zachowanie podejrzanych stanowiło natomiast wykroczenie z art.82 §1 pkt 1 Kodeksu wykroczeń, zgodnie z którym "Kto dokonuje czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji, polegających na niedozwolonym używaniu otwartego ognia, paleniu tytoniu i stosowaniu innych czynników mogących zainicjować zapłon materiałów palnych, podlega karze grzywny lub karze nagany".

W tej sytuacji śledztwo prowadzone przeciwko Krzysztofowi C. i Adrianowi P. postanowiono umorzyć wobec braku znamion czynu zabronionego tj. na podstawie art.17§1 pkt 2 kpk.

Po uprawomocnieniu się postanowienia o umorzeniu śledztwa sprawa, zgodnie z art.18§1 kpk, zostanie przekazana Policji w celu wystąpienia z wnioskiem o ukaranie do właściwego sądu.



Pouczenie:
1. Na powyższe postanowienie przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy (art. 306 § 1a kpk, art. 325a kpk oraz art. 465 § 2 kpk):

- stronom procesowym,
- instytucji państwowej lub samorządowej, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, - osobie, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie określonym w art. 228 -231, art. 233, art. 235, art. 236, art. 245, art. 270-277, art. 278-294 lub w art. 296-306 Kodeksu karnego, jeżeli postępowanie karne wszczęto w wyniku jej zawiadomienia, a wskutek tego przestępstwa doszło do naruszenia jej praw.

Sąd może utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie lub uchylić je i przekazać sprawę prokuratorowi celem wyjaśnienia wskazanych okoliczności bądź przeprowadzenia wskazanych czynności (art. 330 § 1 kpk).

Jeżeli prokurator nadal nie znajdzie podstaw do wniesienia aktu oskarżenia wyda ponownie postanowienie o odmowie wszczęcia śledztwa - dochodzenia*) lub o jego umorzeniu. Pokrzywdzony, który wykorzystał uprawnienia przewidziane w art. 306 § 1a kpk (tj. prawo do złożenia zażalenia, które zostało uwzględnione przez sąd) może w takim przypadku wnieść akt oskarżenia do sądu w terminie miesiąca od daty doręczenia zawiadomienia o postanowieniu (art. 330 § 2 kpk, art. 55 § 1 kpk). Akt oskarżenia winien spełniać wymogi określone w art. 55 § 1 i 2 kpk.

Inny pokrzywdzony tym samym czynem może aż do rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej przyłączyć się do postępowania (art. 55 § 3 kpk).

2. Uprawnionym do złożenia zażalenia, o którym mowa w art. 306 § 1a kpk, przysługuje prawo przejrzenia akt sprawy (art. 306 § 1b kpk).

3. Na postanowienie co do dowodów rzeczowych zażalenie przysługuje stronom oraz osobie, od której odebrano przedmioty lub która zgłosiła do nich roszczenie (art. 323 § 2 kpk).

4. W sprawach z oskarżenia prywatnego zażalenie na postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania przygotowawczego rozpoznaje prokurator nadrzędny, jeżeli postanowienie zapadło z uwagi na brak interesu społecznego w ściganiu z urzędu sprawcy (art. 465 § 2a kpk).

5. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem prokuratora, który wydał postanowienie. Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od daty doręczenia odpisu postanowienia i jest zawity. Zażalenie wniesione po upływie tego terminu jest bezskuteczne (art. 122 § 1 i 2 kpk, art. 460 kpk).


Zarządzenie
1. Stosownie do art.100§4 i art.106 kpk  odpis postanowienia doręczyć:

a) Podejrzanym:
- Adrian P.
- Krzysztof C.

2. Na podstawie art. 131§3 kpk o treści postanowienia zawiadomić pokrzywdzonych poprzez zamieszczenie informacji o treści decyzji w prasie lokalnej (zgodnie z odrębnym zarządzeniem)