Ochrona życia rodzinnego/ ingerencja władzy publicznej/ zasada proporcjonalności dóbr

Precedensy. Sprawy rodzinne

Tytuł:
Ochrona życia rodzinnego/ ingerencja władzy publicznej/ zasada proporcjonalności dóbr
Wyrok:
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2005r., sygn. V SA/Wa 2/06
Treść:
Prawo do poszanowania życia rodzinnego nie ma wprawdzie charakteru absolutnego ale ingerencję władzy publicznej w korzystanie z tego prawa powinny usprawiedliwiać okoliczności wskazane w art. 8 ust. 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności podpisanej w dniu 4 listopada 1950 r. w Rzymie (Dz. U. 1993 r. Nr 61, poz. 284 i 285 ze zm.), a zatem by ingerencja władzy publicznej była konieczna i miała na celu ochronę wartości tam wskazanych (bezpieczeństwa państwowego, bezpieczeństwa publicznego lub dobrobytu gospodarczego kraju, ochronę porządku i zapobiegania przestępstwom, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób). Ograniczenia prawa do życia rodzinnego muszą być proporcjonalne. Zasada proporcjonalności wymaga rozważenia sytuacji osobistej i rodzinnej cudzoziemca, w tym między innymi, długotrwałości pobytu w Polsce, ewentualnych przeszkód do zamieszkania z rodziną w kraju pochodzenia cudzoziemca, w tym skutków wynikających dla rodziny z przeniesienia życia rodzinnego do innego kraju. […] W toku postępowania administracyjnego, skarżąca wielokrotnie podnosiła, że posiada w Polsce trójkę małoletnich dzieci. Córki przebywają w Polsce od 1994 r., a syn - od chwili urodzenia w 1995 roku. Wskazywała, że decyzja o wydaleniu spowoduje rozstanie się z dziećmi, które ucząc się w Polsce i posiadając wydane przez Wojewodę Lubuskiego zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium RP (córki) - będą pozbawione opieki matki. Wskazywała również, że dzieci pozostają obecnie w Polsce pod jej wyłączną opieką, są bezpaństwowcami. Podkreślała fakt samodzielnego utrzymywania rodziny z dochodów uzyskiwanych z firmy M., której jest udziałowcem. W skardze skarżąca podtrzymała powyższe stwierdzenia. Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy należy zgłoszony zarzut wyjaśnić i ocenić. Na podstawie art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, ochronie przed wydaleniem podlegają bowiem więzi rodzinne istniejące pomiędzy rodzicami i dziećmi. Europejski Trybunał Praw Człowieka nie kwestionuje wprawdzie zasady, że państwa mają prawo regulować zasady wydalenia cudzoziemców, ale Trybunał jednocześnie wyraźnie przyjmuje, że wydalenie nie może następować z naruszeniem Konwencji. W rozpoznawanej sprawie, nie jest wykluczone, że decyzja o wydaleniu może okazać się niedopuszczalna, zważywszy na ochronę wynikającą z art. 8 Konwencji. W tym też kontekście należy uznać, że sprawa nie została dostatecznie wyjaśniona i zarzut wskazany w skardze, że organ II instancji nie rozważył sytuacji rodzinnej skarżącej jest uzasadniony.
Żródło:
System Informacji Prawnej LEX a Wolters Kluwer business "Lex dla sędziego i prokuratora"