Wszystkich wpisów 1798. Aktualnie przeglądzasz wpisy nr 1261 - 1276. Dodaj swój wpis
Visitors
Pomiń formularz i przejdź do przeglądania wpisów
Klauzula informacyjna (RODO)
W związku z treścią art. 13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), zwanego dalej RODO, Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze informuje, że:
1. Administratorem, w rozum. art. 4 pkt 7 RODO, danych osobowych jest Prokurator Okręgowy w Zielonej Górze z siedzibą przy ul. Partyzantów 42 w Zielonej Górze tel. 68 32 91 700, e-mail sekretariat@zielona-gora.po.gov.pl
2. Inspektorem ochrony danych jest Pani Joanna Częstochowska, tel. 68 32 91 737, e-mail: iod@zielona-gora.po.gov.pl
3. Dane osobowe w postaci adresu IP Internauty dokonującego wpisu/zapytania w Księdze Gości przetwarzane są w celu udzielenie odpowiedzi na pytanie Czytelnika.
4. W/w dane osobowe są przechowywane na serwerze strony, a dostęp do nich maja jedynie administratorzy serwisu.
5. Osobie, której dane są przetwarzane przysługuje prawo
a) dostępu do treści swoich danych osobowych, żądania ich sprostowania lub usunięcia, na zasadach określonych w art. 15 17 RODO;
b) ograniczenia przetwarzania, w przypadkach określonych w art. 18 RODO;
c) wniesienia skargi do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych.
6. Zadanie pytania wiąże się z odnotowaniem w systemie adresu IP.
Nick: sekretarz... raz jeszcze
Data dodania: 2008-04-15 20:42:14
Serdeczne dzięki , ale abstrachując od całej sytacji zapytuję: Czy sędzia ma takie prawo, [obowiązek] aby telefonicznie za pośrednictwem prokuratora nadać np. świadkowi status \"świadka anonimowego\" zapewniając o tym, by dopiero w póżniejszym czasie na niejawnym posiedzeniu sądu odmówić świadkowi anonimowości? Jest to naganna intencja czy też przekroczenie uprawnień? Pozdrawiam i z wielkim zaciekawieniem oczekuję odpowiedzi.
Nick: Red. do sekretarz
Data dodania: 2008-04-15 18:10:47
Red. do "sekretarz"- Naprawdę trudno cokolwiek ocenić w sposób jednoznaczny. Świadkiem jest osoba fizyczna, która ma obowiązek złożenia w konkretnej sprawie zeznania o wiadomych jej faktach. Zeznaniem jest natomiast przedstawienie stanu sprawy lub udzielenie odpowiedzi na pytanie dotyczące istotnych okoliczności zdarzenia będącego przedmiotem postępowania karnego. Teoretycznie świadek nie ma w sprawie żadnego interesu własnego, chyba, że jest jednocześnie pokrzywdzonym. Zakładamy jednak, że nie o taką sytuację chodziło w podniesionej sprawie. Prawdą jest, że świadkom przysługują w określonej sytuacji pewne prawa szczególne, a obowiązkiem organu procesowego jest zapewnić ich realizację. Te szczególne prawa to: prawo zastrzeżenia danych dotyczących miejsca zamieszkania, prawo utajnienia danych umożliwiających poznanie tożsamości świadka [świadek anonimowy - incognito], prawo domagania się wyłączenia jawności rozprawy, prawo przesłuchania świadka w miejscu jego pobytu, prawo osoby najbliższej do odmowy zeznań, prawo do uchylenia się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli odpowiedź mogłaby narazić świadka lub osobę dla niego najbliższą na odpowiedzialność karną, prawo domagania się zwolnienia od składania zeznań lub odpowiedzi na pytanie, jeżeli świadek pozostaje z oskarżonym w szczególnie bliskim stosunku osobistym, prawo do zwrotu poniesionych wydatków z powodu stawiennictwa i prawo do wynagrodzenia za utracony zarobek. Teoretycznie sędzia mógłby np. uzgodnić z prokuratorem optymalny sposób przeprowadzenia przesłuchania świadka anonimowego, żeby anonimowość tę zapewnić. Można sobie wyobrazić też kilka innych sytuacji usprawiedliwiających opisaną rozmowę. Bywa niekiedy, że do prokuratora niezwiązanego ze sprawą telefonuje sędzia z prośbą o konsultację w sprawie optymalnej metodyki przeprowadzenia skomplikowanej czynności dowodowej , np. eksperymentu kryminalistycznego czy wskazania kompetentnego biegłego w sprawie określonego rodzaju. Nie ma tu niczego nagannego. Wręcz przeciwnie, dobrze to świadczy o traktowaniu swoich obowiązków przez sędziego. Oczywiście możemy sobie wyobrazić także przykłady intencji nagannych. Stąd decyzja o ewentualnym zawiadomieniu prokuratora należy wyłącznie do osoby, która była świadkiem zdarzenia, a prawnokarną jej ocena pozostawić należy właściwemu prokuratorowi. [j.w.]
Nick: Red do Sandra
Data dodania: 2008-04-15 12:18:11
Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego. Uprawnienie oskarżonego, o którym mowa w art. 254 § 1 k.p.k. stanowi pewne zabezpieczenie przed bezzasadnym stosowaniem tego środka. Wniosek o uchylenie środka zapobiegawczego (tak izolacyjnego, którym jest tymczasowe aresztowania, jak i nieizolacyjnego, jak np. dozoru Policji, poręczenia majątkowego, społecznego, osoby godnej zaufania, zakazu opuszczania kraju połączonego z jednoczesnym zatrzymaniem paszportu) wnosi się go do organu, przed którym aktualnie toczy się postępowanie. Jeżeli sprawa znajduje się w stadium postępowania przygotowawczego, w przedmiocie wniosku rozstrzyga prokurator, który jest zobligowany podjąć decyzję najpóźniej w ciągu 3 dni od dnia doręczenia mu takiego wniosku. Termin ten jest terminem instrukcyjnym. Prokurator może uchylić lub zmienić np. tymczasowe aresztowanie i zastosować inny środek zapobiegawczy, np. dozór Policji. Nie stoi temu na przeszkodzie fakt, że tymczasowe aresztowanie zastosował sąd. Wskazuje na to art. 254 k.p.k., upoważniający go do rozstrzygnięcia wniosku, a nadto art. 253 § 2 k.p.k., w myśl którego zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy może być w postępowaniu przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez prokuratora. Po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu w przedmiocie wniosku rozstrzyga sąd, przed którym sprawa się toczy, który w przedmiocie tego wniosku winien rozstrzygnąć w terminie 3 dni. Ze względu na charakter tego terminu (instrukcyjny), jego przekroczenie nie pociąga za sobą żadnych skutków procesowych i nie może np. stanowić podstawy do wniesienia zażalenia. Uprawnionym do złożenia wniosku jest wyłącznie oskarżony (art. 254 k.p.k.) i jego obrońca (art. 86 § 1 k.p.k.); uprawnienie takie nie przysługuje natomiast najbliższym oskarżonego (np. jego żonie, rodzicom, dzieciom, osobie pozostającej z oskarżonym we wspólnym pożyciu). Wnioski tych osób nie są wnioskami w rozumieniu art. 254 k.p.k. i nie wywołują określonych w nim skutków. Mogą być jedynie sygnałem dla prokuratora, bądź sądu, w zależności od tego na jakim etapie sprawa się aktualnie znajduje, do rozważenia kwestii uchylenia lub zmiany tymczasowego aresztowania z urzędu (art. 253 § 1 k.p.k.). Z regulacji art. 254 § 1 k.p.k. jednoznacznie wynika, że czynna legitymacja procesowa do złożenia wniosku w przedmiocie zmiany lub uchylenia środka zapobiegawczego przysługuje oskarżonemu. W kodeksie postępowania karnego używa się nazwy "oskarżony" w znaczeniu ścisłym, które zostało określone w § 2 art. 71, oraz w znaczeniu szerokim obejmującym także "podejrzanego", którego definicję ustawową zawiera § 1 art. 71. Określona osoba uzyskuje status podejrzanego w momencie wydania postanowienia o przedstawieniu zarzutów (art. 313 § 1 k.p.k.) oraz w sytuacjach określonych w art. 308 § 2 k.p.k. i art. 325g k.p.k.. Od tej chwili postępowanie przygotowawcze zostaje skierowane przeciwko imiennie określonej osobie (in personam), która odtąd ponosi negatywne skutki tego statusu (np. możność stosowania wobec niej środków zapobiegawczych) oraz zyskuje procesowe uprawnienia wymienione w licznych przepisach k.p.k. chroniących jej interesy. Ustawa procesowa nie zawiera zastrzeżenia, że wniosek, o którym mowa w art. 254 § 1 k.p.k., a dotyczący uchylenia bądź zmiany środka przymusu w postaci tymczasowego aresztowania może być składany jedynie przez osoby, przebywające w areszcie śledczym. W sytuacji, gdy oskarżony jest nieletni (np. w przypadku gdy jest osobą, która po ukończeniu 15 lat dopuściła się czynu zabronionego, określonego w art. 134, art. 148 § 1, 2 lub 3, art. 156 § 1 lub 3, art. 163§ 1 lub 3, art. 166, art. 173 § 1 lub 3, art. 197 § 3, art. 252 § 1 lub 2 oraz w art. 280 k.k., a okoliczności sprawy oraz stopień rozwoju sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste przemawiają za tym może odpowiadać on na zasadach określonych w ustawie karnej, w szczególności zaś jeżeli poprzednio stosowane środki wychowawcze lub poprawcze okazały się bezskuteczne lub ubezwłasnowolniony (chodzi tutaj o ubezwłasnowolnienie całkowite, jak i częściowe; istotne jest wydanie orzeczenia o ubezwłasnowolnieniu, a nie jego podstawa), wniosek może złożyć jego przedstawiciel ustawowy lub osoba, pod której pieczą oskarżony pozostaje (art. 76 k.p.k.). Kodeks postępowania karnego nie przewiduje ograniczeń co do częstotliwości składania wniosków. Zażalenie w przedmiocie wniosku przysługuje oskarżonemu (podejrzanemu), jeżeli wniosek został złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania, co oczywiste, dotyczącego tego samego oskarżonego (podejrzanego). Jeżeli natomiast chodzi o zażalenie, to w wypadku postanowienia prokuratora zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie (art. 252 § 2 k.p.k.), natomiast zażalenie na postanowienie sądu rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów (art. 254 § 3 k.p.k.). Sąd właściwy do rozpoznania zażalenia na postanowienie jest także właściwy do rozpoznania zażalenia na zarządzenie o odmowie przyjęcia tego zażalenia. Zażalenie złożone przed upływem 3 miesięcy, o którym mowa w art. 254 § 2 k.p.k. (na postanowienie w przedmiocie wniosku o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek ten złożony został po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania dotyczącego tego samego oskarżonego), jest zażaleniem niedopuszczalnym i prezes sądu (przewodniczący wydziału, upoważniony sędzia - art. 93 § 2 k.p.k.) albo prokurator, zarządzeniem, odmawia jego przyjęcia (art. 429 § 1, art. 465 § 1 k.p.k.). Na zarządzenie to przysługuje zażalenie ( art. 429 § 2, art. 466 § 1 k.p.k.), które rozpoznaje organ odwoławczy (ten sam sąd w składzie trzech sędziów, sąd rejonowy określony w art. 252 § 2 k.p.k.). Oskarżonemu przysługuje zażalenie również na postanowienie właściwego organu (sądu albo prokuratora) wydane w przedmiocie jego wniosku o zmianę lub uchylenie środka zapobiegawczego innego niż tymczasowe aresztowanie./MJ
Nick: w imieniu świadka koronnego
Data dodania: 2008-04-14 13:17:29
Proszę redakcję o poprawienie oczywistego błędu pisarskiego - winno być art. 184kpk. Dziękuję
Nick: w imieniu świadka koronnego
Data dodania: 2008-04-14 12:49:45
Bóg Wam zapłać za pomysł z tą stroną, ale nic za darmo. Moje pytanie brzmi: Czy dochodzi do przestępstwa ujawnienia danych świadka koronnego w myśl art. 187 kpk w chwili gdy np. na posiedzeniu niejawnym sądu, prokurator lub sąd w obecności sądowego biegłego ginekologa i sądowego biegłego psychologa, protokolanta, odczytuje dane osobowe świadka koronnego do tajnego protokołu? Oczekując na odpoiedż -Wszystkim czytelnikom strony i Państwu życzę dużo zdrowia.
Nick: sekretarz
Data dodania: 2008-04-14 11:29:34
Serdecznie dziękuję za wyjaśnienie moich wątpliwości i zaspokojenie ciekawości, która zrodziła się na takim gruncie ponieważ w mojej obecności, a nie na posiedzeniu sądu - na wniosek prezesa, lecz przez telefon sędzia z prokuratorem z innego województwa ustalał to co jest najlepsze dla świadka w procesie karnym. Mam pytanie czy nie jest to przekroczenie uprawnień? I czy wówczas nie powinienem w takim wypadku zawiadomić prokuratury o możliwości popełnienia przestępstwa. Raz jeszcze wielkie dzięki za tak wspaniałą stronę.
Nick: Red. do G
Data dodania: 2008-04-14 11:23:20
Dziękujemy za zwrócenie uwagi na ten problem. Na skutek Pana (i) interwencji tekst zostanie poprawiony. Mamy nadzieję, że będzie on bardziej czytelny. – We are thank you for drawing us attention to this problem. As a result of your remark the text will be changed. We are hope that it will be more legible. (ml/ds).
Nick: Red. do Laury
Data dodania: 2008-04-14 10:39:01
Red. do Laury: Tak, jest to możliwe. Przykładem takiego umorzenia jest "oczywisty brak faktycznych podstaw oskarżenia". Sąd może też na posiedzeniu bez zwracania sprawy prokuratorowi umorzyć postępowanie z uwagi na znikomość społecznej szkodliwości czynu, przedawnienie jego karalności i w kilku innych podobnych, lecz szczegółowo wyliczonych w kodeksie przypadkach. Prawo złożenia wniosku o takie umorzenie, poza samym prokuratorem, ma pokrzywdzony i jego pełnomocnik oraz oskarżony i jego obrońca. Taki wniosek sąd ma obowiązek rozpoznać zawsze. Dziękujemy za słowa uznania pod adresem naszej strony, Chcielibyśmy, aby okazały się prorocze. [j.w.]
Nick: Red. do "Maliszewska"
Data dodania: 2008-04-14 10:38:05
Red. do "maliszewska"- Nie każde pismo kierowane do prokuratora wymaga reakcji w postaci postanowienia. W niektórych sytuacjach wydaje się zarządzenie, w jeszcze innych możliwe jest poprzestanie na pisemnej odpowiedzi. Postanowienia wymaga np. wniosek o przeprowadzenie czynności dowodowej złożony przez stronę postępowania lub jej pełnomocnika. Pisemna odpowiedź jest formą reakcji np. na wniosek o wznowienie umorzonego postępowania, jeżeli prokurator ocenił, że brak jest wystarczających podstaw do takiej decyzji. Jeżeli jednak wniosek okazał się skuteczny, umorzone postępowanie wznawia się postanowieniem.Warto tez dodać, że kolejne pisma dotyczące tych samych kwestii, na które piszący odpowiedź już otrzymał, mogą być pozostawione bez odpowiedzi i biegu. W takim przypadku zostają one włączone do akt sprawy.Także pozdrawiamy [j.w]
Nick: Red. do sekretarz
Data dodania: 2008-04-14 10:37:01
Red. do "sekretarz"- Na etapie przygotowywania rozprawy prezes sądu może każdą sprawę wnieść na posiedzenie, jeżeli może to usprawnić postępowanie [art. 349 KPK]. Na takim posiedzeniu może być obecny każdy prokurator, jeżeli tylko działa w granicach rzeczowej i miejscowej kompetencji. Kompetencje te określa zakres jego czynności ustalony przez przełożonego. Może to więc być także prokurator, który nie prowadził śledztwa ani nie jest oskarżycielem stale występującym w tym charakterze w danej sprawie. Ustrojowa pozycja prokuratora sprawia, że z wyjątkiem niektórych tylko czynności zastrzeżonych dla Prokuratora Generalnego, wszystkie pozostałe skutecznie może wykonywać jakikolwiek inny prokurator, a delegowanie do wykonywania konkretnych zadań i czynności jest sprawą wewnętrzną prokuratury. Rozprawa główna jest co do zasady jawna, także wobec stron i wszelkie wnioski oraz rozstrzygnięcia powinny być zgłaszane i zapadać za ich wiedzą.Dziękujemy za gratulacje pod adresem redakcji.
Nick: Red. do Felietonisty
Data dodania: 2008-04-14 10:35:49
Red. do Felietonisty- Złożoność i waga tematu nie pozwala odnieść się do niego w kilku zdaniach, jeżeli odpowiedź ma być udzielona rzetelnie. Dlatego redakcja zamówiła u naszego współpracownika naukowe rozpracowanie tematu i zapewne już niedługo na portalu pojawi się odpowiednia publikacja poświęcona zagadnieniom relacji formy i treści czynności procesowych, a przede wszystkim różnym aspektom znaczenia pism adresowanych do organów procesowych. Obecnie pozwalamy sobie przedstawić kilka refleksji o charakterze bardziej ogólnym.Przede wszystkim zauważyć należy, że model polskiego procesu karnego, zarówno okresu międzywojennego, jak i przyjęty w kodeksach postępowania karnego z roku 1969 oraz 1997 w swoich zasadniczych koncepcjach wzorowany był i jest w dalszym ciągu na tzw. modelu procesu kontynentalnego. Model ten wykształcony został przede wszystkim we Francji. Polska Niepodległa wprowadzając własny kodeks postępowania w roku 1928 tworzyła go w dużym stopniu także poprzez doświadczenia niemieckie i austriackie. Kodeks ten – co wypada przypomnieć – obowiązywał, pomimo licznych nowelizacji do końca roku 1969. Ani on, ani obydwa następne nie były w swoich fundamentach inspirowane ustawodawstwem radzieckim, jakkolwiek i to ostatnie znaczenie bliższe było modelowi kontynentalnemu niż przeciwstawianemu mu modelowi anglosaskiemu. Opinia ta nie przeczy oczywiście wzajemnym wpływom i podobieństwie niektórych szczegółowych rozwiązań kodeksowych państw określanych mianem "bloku socjalistycznego".Problem podniesiony przez Pana to efekt kompromisu trzech ważnych zasad polskiego procesu karnego: zasady swobodnej oceny dowodów, zasady pisemności procesu i zasady prawdy obiektywnej. Zasada prawdy obiektywnej obliguje organy procesowe do podejmowania wszelkich dozwolonych przez prawo działań mających na celu ustalenie, czy doszło do przestępstwa oraz czy oskarżony jest jego faktycznym sprawcą. Wielowiekowe doświadczenie poucza, że w przeciwieństwie do pisemnych deklaracji, tylko profesjonalnie przeprowadzone przesłuchanie świadka czy podejrzanego daje szansę poznania prawdy. Przesłuchanie bowiem to nie tylko powinność odebrania od przesłuchiwanego relacji spontanicznej, ale też możliwość zadania przez przesłuchującego pytań dodatkowych: uzupełniających, uściślających czy kontrolnych. To także możliwość skonfrontowania ze sobą relacji sprzecznych, oceny osobowości przesłuchiwanego i w końcu - stopnia wiarygodności jego zeznań czy wyjaśnień. Dodatkowo, wartość tej wiarygodności wyznaczona jest przez korzyści płynące z osobistego kontaktu organu procesowego z osobowym źródłem dowodowym.Dlatego pisemne notatki, oświadczenia czy listy nie mogą, i w naszym przekonaniu, nigdy nie powinny zastąpić przesłuchania w znaczeniu, jakie temu pojęciu przypisuje k.p.k. Przytoczona tu argumentacja nie stoi w niczym na przeszkodzie uznaniu, że zgodnie z zasadą sporności, która jest istotą każdego procesu, strony i ich pełnomocnicy, a więc także pokrzywdzony mogą kierować do organu procesowego [policji, prokuratora, sądu] pisma procesowe zawierające wnioski dowodowe, czyli żądanie przeprowadzenia czynności dowodowych i oświadczenia, w których wyrażają stanowisko w przedmiocie czynności już przeprowadzonych. Jednak ani te wnioski ani oświadczenia nie mogą samych czynności dowodowych zastąpić i w tym znaczeniu nie mają samoistnej wartości dowodowej. Informacja skierowana do prokuratora, że w określonym miejscu znajduje się dowód rzeczowy, np. ukradziony samochód jest wnioskiem obligującym prokuratora do sprawdzenia jej prawdziwości. W zależności od stopnia prawdopodobieństwa takiej informacji, prokurator może zlecić policji jej potwierdzenie w drodze obserwacji wskazanego miejsca lub od razu zarządzić jego odebranie czy przeszukanie miejsca przechowywania. Przeszukanie jest czynnością procesową, a jego wynik ma znaczenie dowodowe w ścisłym znaczeniu i to na jego podstawie, a nie na treści wniosku o dokonanie przeszukania, sąd będzie wyrokował. Tak samo jest z oględzinami, ekspertyzą biegłego czy eksperymentem procesowym. W przeciwieństwie do listu napisanego przez osobę zainteresowaną korzystnym dla niej wynikiem procesu, czynności procesowe przeprowadza przygotowany do tego urząd pod nadzorem przełożonego lub innego organu uprawnionego do kontroli, często w obecności stron, a nawet przy aktywnym udziale, a ustalenia utrwalane są w protokole podpisanym przez co najmniej 2 osoby. Nie oznacza to jednak, że pisma tego rodzaju [wnioski, oświadczenia, oceny] pozostają bez znaczenia i sąd czy inny organ nie bierze ich w ogóle pod uwagę przy podejmowaniu koniecznych decyzji, w tym rozstrzygnięć procesowych. Jeżeli są podpisane, dowodzą przede wszystkim jednak tylko autorstwa osoby podpisanej oraz treści jej oświadczenia woli i wiedzy. Jesteśmy pewni, że kodeks postępowania karnego z 1928r. bez trudu uzyska Pan w każdej bibliotece uniwersyteckiej, a już na pewno na wydziale prawa. My niestety nie posiadamy go w swoich zasobach.Nie możemy też obiecywać analizy ustawodawstwa karnego procesowego w krajach Europy Zachodniej. Nie mamy bowiem takich możliwości kadrowych. Możliwe jednak, że na naszych łamach zechce wypowiedzieć się w tej kwestii naukowiec procesualista? Oczywiście zapraszamy. [j.w.]
Nick: Laura
Data dodania: 2008-04-13 15:10:44
Chciałam serdecznie podziękować za tak pouczającą stronę, a przede wszystkim właśnie dziękuję za tą Księgę gości. Czy mogę prosić o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy po skierowaniu aktu oskarżenia do sądu przed rozpoczęciem rozprawy głównej można sie zwrócić do sądu z wnioskiem o umorzenie postępowania ze względu na to,ze brak dowodów na popełnienie przestępstwa,a wiec z wnioskiem nie o zwrot sprawy do prokuratury tylko o całkowite umorzenie i czy sąd zobowiązany będzie to rozpatrzyć? Jeżeli ten portal będzie sie rozwijał dalej w takim tempie będzie największym zbiorem informacji w internecie o prawie w Polsce.A może już jest.Gratuluje.
Nick: maliszewska
Data dodania: 2008-04-13 13:59:31
co należy zrobić jak odpowiedz prokuratury na złożony wniosek strony w postępowaniu przygotowawczym nie jest w formie postanowienia tylko w formie listu z odpowiedzią prokuratora lub brak jakiejkolwiek odpowiedzi na złożony wniosek? pozdrawiam.
Nick: sekretarz
Data dodania: 2008-04-13 11:47:00
Chciałbym otrzymać odpowiedż na takie pytanie. Czy sędzia prowadzący proces karny może poza sądem [rozprawą] uzgadniać formę[charakter] i zakres przesłuchania świadka w tym procesie? Np. z prokuratorem innym niż oskarzyciel w tym procesie. W sytuacji gdy świadek zgłosi się do innej prokuratury. Gratuluję super stronki.
Nick: Sandra
Data dodania: 2008-04-11 22:27:13
Art. 254. (153) § 1. (154) Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego; w przedmiocie wniosku rozstrzyga, najpóźniej w ciągu 3 dni, prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu - sąd, przed którym sprawa się toczy. § 2. (155) Na postanowienie w przedmiocie wniosku oskarżonemu zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek został złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego aresztowania dotyczącego tego samego oskarżonego. § 3. (156) Zażalenie na postanowienie sądu rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów. Pytanie:Czy ten Art. dotyczy osób, które zostały zaaresztowane i z aresztu składają wniosek o uchylenie lub zmianę czy tez dotyczy również osób, w stosunku do których zapadło postanowienie o areszcie, ale które nie zostały zaaresztowane bo nie jest znane ich miejsce pobytu? życzę uzyskania szybko 2 miliona. Sandra