Precedence - Regional Prosecutor's Office in Zielona Góra

Wyłączenie sędziego/ orzekanie w sprawie współsprawców/ brak bezstronności

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne procesowe

Tytuł:: Wyłączenie sędziego/ orzekanie w sprawie współsprawców/ brak bezstronności
Wyrok:: Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 31 maja 2010 r., sygn. II AKa 103/10
Treść:: 24 Uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego należy wiązać z taką sytuacją, w której sędzia przed wydaniem wyroku niejako z góry zajął określone stanowisko co do istoty sprawy. Będzie to miało miejsce zwłaszcza wówczas, gdy sąd, z udziałem owego sędziego, przyjął współudział określonej osoby w popełnieniu przestępstwa (oczywiście w przypadku, gdy ta osoba nie była oskarżona i nie została skazana w tym postępowaniu), a następnie brał udział w rozpoznaniu sprawy tejże osoby, występującej już w charakterze oskarżonego. Jeżeli więc w składzie sądu brał udział sędzia, który wcześniej, na podstawie identycznego (tożsamego) materiału dowodowego, wydał wyrok w stosunku do osób współdziałających z oskarżonym, a także względem innych oskarżonych, w którym przesądził sprawstwo oskarżonego i jego rolę w przestępstwie, nie sposób przyjąć, by ten sam sędzia w drugiej sprawie dokonał odmiennej oceny dowodów. Dla uniknięcia zarzutu stronniczego rozpoznania kwestii odpowiedzialności oskarżonego w drugiej sprawie, sędzia ten powinien być wyłączony od rozpoznania tej drugiej sprawy. Aby uznać, że zaistniały przesłanki z art. 41 § 1 k.p.k. nie trzeba stwierdzić rzeczywistej stronniczości sędziego. Sędzia może być subiektywnie i obiektywnie bezstronny, ale może jednocześnie istnieć uzasadnione przekonanie, że jego bezstronność w odbiorze zewnętrznym (bezstronność zewnętrzna) jest wątpliwa. „Uzasadniona wątpliwość co do bezstronności sędziego” wymaga również subiektywnego przekonania strony (oskarżonego) o tym, że orzekający w jej sprawie sędzia jest stronniczy bądź nieobiektywny. Wobec braku takiego przekonania, niezależnie od tego, czy rzeczywiście ujawniły się okoliczności, o jakich mowa w art. 41 § 1 k.p.k., czy też takie okoliczności nie ujawniły się, nie można mówić, że stwierdzone uchybienie mogło mieć wpływ na treść zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia.
Żródło:: Prokuratura i Prawo, dodatek Orzecznictwo SN, SA, NSA i TK nr 4/2011, poz. 24

Zobacz również: