Precedence - Regional Prosecutor's Office in Zielona Góra

Poręczenie/ brak pouczenia/ przepadek kwoty poręczenia majątkowego

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne procesowe

Tytuł:: Poręczenie/ brak pouczenia/ przepadek kwoty poręczenia majątkowego
Wyrok:: Uchwała SN z dnia 20 maja 1992 r. I KZP 17/92
Treść:: Brak uprzedzenia osoby składającej poręczenie majątkowe przewidziane w art. 226 k.p.k. o treści art. 228 § 1 i 229 k.p.k., którego obowiązek dokonania przewidziany jest w art. 228 § 2 k.p.k., nie pozwala na orzeczenie przepadku przedmiotu poręczenia lub ściągnięciu sumy poręczenia nawet wówczas, gdy sąd orzekający ma podstawę do przyjęcia, że poręczający znał treść odnośnych przepisów. […] jak już wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 9 grudnia 1977 r., Z 38/77 (OSNKW 1978, z. 1, poz. 14), „udzielenie przez organ prowadzący postępowanie niewystarczającego (niepełnego) pouczenia nie może wywołać ujemnych skutków procesowych dla uczestników postępowania, podobnie jak udzielenie mylnego pouczenia albo brak pouczenia (art. 10 § 1 k.p.k.)”. Uprzedzenie osoby składającej poręczenie o treści art. 228 § 1 i art. 229 k.p.k. jest bowiem objęte bezwzględnym obowiązkiem organów procesowych stosujących ten środek zapobiegawczy, korespondującym z art. 10 § 1 k.p.k. Powinno ono być dokonane już w chwili przyjmowania poręczenia od osoby, która je składa. Ewentualne uzupełnienie braku tej czynności może nastąpić tylko w czasie poprzedzającym naruszenie przez oskarżonego obowiązków procesowych związanych z zastosowaniem tego środka zapobiegawczego. W takim jednak wypadku poręczający, po otrzymaniu informacji, o której jest mowa w art. 228 § 2 k.p.k., będzie mógł cofnąć swe poręczenie, którego skutków naruszenia przez oskarżonego związanych z nim obowiązków procesowych nie mógł ponosić. Obowiązek uprzedzenia osoby składającej poręczenie o treści art. 228 § 1 i art. 229 k.p.k., spoczywa wyłącznie i w całości na organie procesowym, który ten środek zapobiegawczy stosuje. Musi on być spełniony niezależnie od tego, czy dana osoba zna treść tych przepisów lub też została o niej poinformowana przez innego uczestnika postępowania karnego, np. obrońcę oskarżonego. W świetle art. 10 § 1 i w zw. z art. 228 § 2 k.p.k. jest to bez znaczenia dla kwestii ponoszenia przez poręczającego skutków naruszenia przez oskarżonego obowiązków procesowych, o których jest mowa w art. 228 § 1 k.p.k. Chodzi bowiem tu o to, aby każdy był w sposób jednakowy i wiarygodny informowany przez organ stosujący dany środek zapobiegawczy o swych wszystkich obowiązkach i prawach związanych ze złożeniem poręczenia majątkowego. […]
Żródło:: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa z 1992 r. poz. 53

Zobacz również: