Zabytki/ kolorystyka budynków/ pozwolenie konserwatora
Precedensy. Sprawy administracyjne
- Tytuł:
- Zabytki/ kolorystyka budynków/ pozwolenie konserwatora
- Wyrok:
- Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 maja 2006r., sygn. I SA/Wa 1628/05
- Treść:
- Kwestia kolorystyki budynku jest zmianą wyglądu zabytku, co zgodnie z art. 36 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.), wymaga pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków. […] Na wstępie należy stwierdzić, że stosownie do treści art. 13 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wojewódzkie sądy administracyjne są powołane do rozpoznawania wszystkich spraw sądowoadministracyjnych z wyjątkiem tych spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego, a właściwym miejscowo do rozpoznania ww. spraw jest ten wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Podkreślić należy, że ocena działalności organów administracji publicznej dokonywana przez wojewódzki sąd administracyjny sprowadza się do kontroli prawidłowości rozstrzygnięcia będącego przedmiotem tej oceny pod względem zgodności z przepisami prawa materialnego oraz pod względem zgodności z przepisami postępowania administracyjnego. Wojewódzki Sąd Administracyjny sprawuje, w zakresie swojej właściwości, kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonych aktów lub czynności organów administracji publicznej. Przy czym kontrola Sądu sprowadza się do zbadania, czy organy administracji w toku rozpoznawania sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Powyższe oznacza, że sąd administracyjny nie jest kolejną instancją odwoławczą od ostatecznej decyzji administracyjnej a - jak wspomniano wyżej - ocenia ten akt pod względem legalności. Należy także podkreślić, że stosownie do treści art. 134 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy i nie jest związany zarzutami oraz wnioskami skargi, a także powołaną podstawą prawną. Oznacza to, że oceniając zaskarżoną decyzję pod względem jej zgodności z prawem, Sąd obowiązany jest wziąć pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, które mogły mieć wpływ na wynik sprawy. W związku z powyższym, rozpatrując materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie i oceniając podniesione w skardze zarzuty, Sąd doszedł do przekonania, że nie podważają one legalności zaskarżonej decyzji. Zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa, dlatego też skarga nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu. Sąd w pełni podzielił stanowisko organów odnośnie faktu, że przedmiotowy budynek stanowi zabytek wpisany do rejestru, co powoduje konieczność uzyskania pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków na dokonywanie prac w tym budynku, jak również podzielił pogląd, iż kwestia kolorystyki budynki jest zmianą wyglądu zabytku. Zgodnie z art. 3 pkt 2 ww. ustawy zabytkiem nieruchomym jest nieruchomość, jej cześć lub zespół nieruchomości będących dziełem człowieka lub związanych z jego działalnością i stanowiących świadectwo minionej epoki bądź zdarzenia, których zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość historyczną, artystyczną lub naukową. W niniejszej sprawie do rejestru zabytków - jako zabytek - wpisane jest miasto Drezdenko (w granicach oznaczonych na załączonym do orzeczenia z 3 kwietnia 1961 r. szkicu) oraz zespół urbanistyczno-krajobrazowy miasta. Wobec tego budynek znajdujący się w granicach określonych na powyższym szkicu oraz znajdujący się w ww. zespole - jako element tego zespołu - jest również zabytkiem ze wszystkimi wynikającymi z tego faktu konsekwencjami. Również kwestia kolorystyki budynku jest zmianą wyglądu zabytku - co zgodnie z art. 36 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. (podejmowanie działań, które mogłyby doprowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu zabytku wpisanego do rejestru) - wymaga pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków. Oczywistym jest, że skoro budynek przy ul. S.w D., stanowi element historycznego zespołu urbanistycznego miasta Drezdenka wpisanego do rejestru zabytków, to tym samym pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków wymaga podejmowanie działań, które mogłyby doprowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu tego budynku. Minister prawidłowo uznał, że przeprowadzenie wnioskowanych prac naruszy substancję zabytku i spowoduje zmiany wyglądu historycznego zespołu urbanistycznego miasta Drezdenka. Pozwolenie dotyczy prac, które polegają na: uzupełnieniu tynków elewacyjnych, naprawie cokołu, odtworzeniu opasek okiennych w tynku oraz pomalowaniu elewacji budynku. Ich przeprowadzenie zmieni istniejący wygląd zabytku, zwłaszcza nowa kolorystyka obiektu w zasadniczy sposób wpłynie na jakość przestrzeni Starego Rynku miasta objętego ochroną konserwatorską. Dlatego też jego decyzja, że kolorystyka elewacji ma być wykonana wg. projektu kolorystyki kamienic przy Starym Rynku i placu Wileńskim w D., opracowanego przez pracownię G., jest zgodna z prawem. Zgodnie z zapisem art. 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z przepisami prawa materialnego oraz pod względem zgodności z przepisami postępowania administracyjnego, nie orzekając o istocie sprawy - sąd administracyjny powołany jest tylko do oceny legalności decyzji, nie zaś do oceny i badania jej pod względem merytorycznym. Dlatego też Sąd zajmował się tylko oceną legalności zaskarżonej decyzji, zaś nie zajmował się oceną, czy kolorystyka budynku zaproponowana przez skarżącego (odcień koloru zielonego z żółtym detalem architektonicznym) będzie odpowiednia. W tym zakresie decyzja wojewódzkiego konserwatora zabytków nie podlega kontroli Sądu. Skoro Lubuski Wojewódzki Konserwator Zabytków w Zielonej Górze uznał, że zatwierdzona kolorystyka budynku (w odcieniach koloru piaskowego), w pełni odpowiada zasadom konserwatorskim w zakresie kolorystyki ww. historycznej zabudowy miasta oraz jest zgodna z wnioskami konserwatorskimi zawartymi w studium historyczno-urbanistycznym miasta Drezdenka, to Sąd nie może tego oceniać, ponieważ ocenia tylko, czy działanie Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Zielonej Górze było oparte na przepisach prawa.
- Żródło:
- System Informacji Prawnej LEX a Wolters Kluwer business "Lex dla sędziego i prokuratora"
Zobacz również:
Menu
Linkliste
Licznik odwiedzin: 161069161
