Der Zuständigkeitsbereich der Bezirksstaatsanwaltschaft Zielona Góra

Precedensy. Sprawy pracownicze

Tytuł:

Strażnik łowiecki/ zatrudnienie/ umowa zlecenia

Wyrok:

Wyrok SN z dnia 13 kwietnia 2005r., sygn. II PK 253/04

Treść:

Strażnik łowiecki może być zatrudniony na podstawie umowy zlecenia. […] Państwowa Straż Łowiecka oraz strażnicy łowieccy zatrudnieni przez dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich. Państwowa Straż Łowiecka jest umundurowaną i uzbrojoną formacją podległą wojewodzie (art. 36 ust. 1). Przepis art. 38 ustawy określa wymagania, jakie musi spełnić osoba, która zamierza zostać strażnikiem Państwowej Straży Łowieckiej oraz strażnikiem łowieckim. Powołany przepis stwierdza następnie, że strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej są pracownikami urzędów wojewódzkich (art. 38 ust. 2). Dalsze przepisy ustawy określają uprawnienia Państwowej Straży Łowieckiej, łącznie z uprawnieniem do zastosowania przymusu osobistego i użycia broni. […] W odróżnieniu od strażników Państwowej Straży Łowieckiej ustawa nie kwalifikuje strażników łowieckich jako pracowników. W myśl art. 36 ust. 3 pkt 2 Prawa łowieckiego strażnicy łowieccy są zatrudniani przez dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich. Sformułowanie to nie przesądza o charakterze prawnym zatrudnienia strażników łowieckich. Określenie "zatrudnić" w znaczeniu powszechnie używanym oznacza bowiem nie tylko wykonywanie pracy w ramach stosunku pracy, ale również w innych formach prawnych, np. w ramach zlecenia, umowy agencyjnej, a nawet w ramach umowy o dzieło. Wynikający z przytoczonej regulacji prawnej wniosek o swobodzie kształtowania stosunku zatrudnienia znajduje potwierdzenie w art. 62 Prawa łowieckiego, według którego przepisy wydane na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt, zachowują swoją moc, o ile nie są sprzeczne z tym prawem, nie dłużej jednak niż w okresie 1 roku od dnia jego wejścia w życie. Skoro Prawo łowieckie nie przesądza formy prawnej zatrudniania strażników łowieckich, kwalifikacja prawna tego zatrudnienia, w razie wątpliwości, musi być dokonywana z uwzględnieniem konkretnych okoliczności tego zatrudnienia i badania, czy zatrudnienie to miało cechy zatrudnienia w ramach stosunku pracy (zatrudnienia pracowniczego), czy też występowały w nim cechy charakterystyczne dla zatrudnienia w ramach stosunku cywilnoprawnego. Sąd Okręgowy trafnie przyjął przy tym, że nie ma jednej cechy prawnej, która przesądza o charakterze prawnym zatrudnienia jako zatrudnienia w ramach stosunku pracy, czy też w ramach stosunku cywilnoprawnego, lecz w razie wątpliwości odnośnie do charakteru prawnego zatrudnienia należy badać, które cechy w nim przeważają. Trafnie również przywiązał istotne znaczenie do cechy podporządkowania oraz osobistego świadczenia pracy. Brak podporządkowania w rozumieniu wyznaczania wykonawcy co, gdzie i jak ma zostać zrobione oraz możliwość zastąpienia się w wykonaniu zadań osobą trzecią w sposób zdecydowany przemawiają przeciwko charakterowi danego zatrudnienia jako zatrudnienia pracowniczego.

Żródło:

System Informacji Prawnej LEX a Wolters Kluwer business "Lex dla sędziego i prokuratora"