Präjudizien - Der Zuständigkeitsbereich der Bezirksstaatsanwaltschaft Zielona Góra

Sędzia/ powaga stanowiska/ przeniesienie na inne miejsce służbowe

Precedensy. Sprawy pracownicze

Tytuł:: Sędzia/ powaga stanowiska/ przeniesienie na inne miejsce służbowe
Wyrok:: Uchwała SN z dnia 9 kwietnia 2008r., sygn. SNO 17/08
Treść:: Przeniesienie sędziego na inne miejsce służbowe bez jego zgody na podstawie art. 75 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) nie wiąże się z jakimkolwiek nagannym zachowaniem sędziego i następuje w wyniku stwierdzenia okoliczności niezależnych od sędziego, których zaistnienie prowadzi do przyjęcia, że jest to niezbędne przez wzgląd na powagę stanowiska sędziego. […] Przede wszystkim nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Kolegium Sądu Okręgowego, iżby przypuszczenia, że zwolnienia lekarskie, z których korzystał sędzia L. R. były nadużywane, mogły być wystarczającą przesłanką dla przyjęcia, iż zachodzi stan, o którym mowa w art. 75 § 2 pkt 3 u.s.p. W ocenie Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego tryb przeniesienia sędziego bez jego zgody określony w tym przepisie w ogóle nie może być wiązany z nagannością zachowania sędziego. Przeniesienie sędziego na inne miejsce służbowe bez jego zgody nie ma natomiast charakteru sankcji; w ustawie przewidziano możliwość podjęcia takiej decyzji jako możliwą reakcję na powstanie okoliczności, które czysto obiektywnie prowadzą do zagrożenia powagi stanowiska sędziego. Okoliczności te nie mogą być natomiast wiązane z jakimikolwiek podejrzeniami nagannych zachowań sędziego. Trafnie podkreśla zatem zarówno Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały, jak i Kolegium Sądu Okręgowego w złożonym zażaleniu, że w sytuacji zaistnienia i udowodnienia takich okoliczności zasadne mogłoby być pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności dyscyplinarnej. Wnioski wypływające z tego założenia przyjęte przez Sąd i przez Kolegium są jednak odmienne. O ile Kolegium Sądu Okręgowego wywodzi, że w sytuacji braku możliwości udowodnienia tych podejrzeń możliwe jest skorzystanie z instytucji przewidzianej w art. 75 § 2 pkt 3 u.s.p., to Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny zajmuje stanowisko, iż także w wypadku przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe bez jego zgody konieczne jest przeprowadzenie dowodu, iż owe naganne zachowania sędziego w istocie miały miejsce. Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny nie podziela żadnego z tych zapatrywań. Przeniesienie sędziego na inne miejsce służbowe bez jego zgody na podstawie art. 75 § 2 pkt 3 u.s.p. nie może być wiązane z jakimikolwiek nagannymi zachowaniami sędziego i następuje w wyniku stwierdzenia okoliczności o charakterze obiektywnym, których zaistnienie prowadzi do przyjęcia, że jest to niezbędne przez wzgląd na powagę stanowiska sędziego. Zajęcie takiego stanowiska pozornie prowadzić mogłoby do utrzymania w mocy zaskarżonej uchwały Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego, jako prawidłowej pod względem prawnym. Nie sposób jednak nie zauważyć, że w uzasadnieniu tej uchwały w ogóle brak jest rozważań na temat zaistnienia takiego stanu w niniejszej sprawie. Słusznie zatem podnosi w zażaleniu skarżący, że Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny niezasadnie ograniczył swoje rozważania do braku dowodów potwierdzających ciążące na sędzim L. R. zarzuty nadużywania zwolnień lekarskich. Nie jest bowiem wystarczające – nota bene słuszne – stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały, że sam fakt korzystania przez sędziego ze zwolnień lekarskich, choć dezorganizuje pracę sądu, nie jest sam w sobie niczym nagannym. Wymaga bowiem rozważania sygnalizowane w zażaleniu zagadnienie sprowadzające się do pytania, czy zewnętrzny negatywny odbiór zaistniałej sytuacji, analizowany przy uwzględnieniu specyfiki środowiska małego miasta, jakim jest S., nie stanowi jednak okoliczności obiektywnej, której zaistnienie może prowadzić do konieczności podjęcia przewidzianych w art. 75 § 2 pkt 3 u.s.p. działań sanujących powagę stanowiska sędziego
Żródło:: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba - Karna i Izba Wojskowa, Wyd. Red. Palestry z 2008 r. nr 8, poz. 63

Zobacz również: