Präjudizien - Der Zuständigkeitsbereich der Bezirksstaatsanwaltschaft Zielona Góra

Fałszerstwo/ znaki identyfikacyjne/ puste opakowania/ obrót gospodarczy

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne materialne

Tytuł:: Fałszerstwo/ znaki identyfikacyjne/ puste opakowania/ obrót gospodarczy
Wyrok:: Postanowienie SN z dnia 4 lutego 2003 r., sygn. III KKN 506/00
Treść:: Wykorzystanie pustego opakowania – jeżeli nie jest to opakowanie oryginalne, zastrzeżone dla konkretnego produktu lub przez konkretnego producenta, przez innego producenta, po uprzednim oznaczeniu opakowania jego własnym znakiem towarowym, nie narusza zakazu zawartego w art. 306 k.k. […] Podstawą orzeczenia uniewinniającego jest przekonanie orzekających sądów, iż w sprawie nie miało miejsca usiłowanie ani usunięcia, ani podrobienia, ani przerobienia znaku identyfikacyjnego „towaru lub urządzenia”, jak wymaga tego przepis art. 306 k.k. Doszło natomiast do usiłowania usunięcia oznaczeń towaru pochodzącego z firmy poprzedniego producenta, znajdujących się na pustych opakowaniach (nie zawierających już tego produktu, którego oznaczenia znajdowały się nadal na pustych opakowaniach) i naniesienia na nie znaków firmowych innego producenta, który zamierzał umieścić w tych opakowaniach własny towar. Nie może być skutecznie kwestionowany fakt, że w niniejszej sprawie świadectwo ochronne znaku towarowego „Gaspolu” nie dotyczyło typowych butli przeznaczonych do wypełniania ich gazem, o pojemności 11 kg (butli na propan-butan techniczny), ale towaru w postaci gazu, w przypadku, gdy butle zawierały gaz, którego produkcją (lub dystrybucją) zajmował się „Gaspol”. Wypełnienie znamion przestępstwa określonego w art. 306 k.k. ma miejsce m.in. w przypadku usunięcia znaku identyfikacyjnego producenta z opakowania zawierającego umieszczony tam towar (produkt) własny tego producenta i np. umieszczenia na opakowaniu zawierającym ten towar znaku identyfikacyjnego innego producenta (innej firmy). W realiach niniejszej sprawy o usiłowaniu popełnienia przestępstwa określonego w art. 306 k.k. można byłoby mówić zatem wówczas, gdyby usiłowano usunąć znak identyfikacyjny „Gaspolu” z butli wypełnionej gazem właśnie przez „Gaspol”, np. w celu umieszczenia na niej znaku identyfikacyjnego innej firmy (np. „Saga”), stwarzając w ten sposób wrażenie, że właśnie ta inna firma (np. „Saga”) jest producentem, dystrybutorem itp. znajdującego się w butli gazu, wyprodukowanego faktycznie przez „Gaspol”. Wykorzystanie pustego opakowania – jeżeli nie jest to opakowanie oryginalne, zastrzeżone dla konkretnego produktu lub przez konkretnego producenta, a więc samo stanowiące znak towarowy identyfikujący konkretny produkt lub producenta – oznaczonego znakiem producenta, którego towaru (produktu) opakowanie to już nie zawiera, przez innego producenta, po uprzednim oznaczeniu opakowania jego własnym znakiem towarowym nie narusza zakazu zawartego w art. 306 k.k. W tym miejscu można zauważyć, że w sprawie nie ustalono, że butle zabezpieczone w pomieszczeniach firmy „MiW Ślusarstwo Produkcyjne” pochodziły z przestępstwa. Z ustaleń sądu orzekającego merytorycznie wynika, że mogły znaleźć się w jednostkach firmy „Saga” na skutek wymiany – tzn. oddania w danym punkcie obrotu gazem pustej butli jako opakowania tzw. zwrotnego, w momencie zakupu gazu w butli o identycznej pojemności. Ustalenie to nie zostało w dotychczasowym postępowaniu podważone. Należy ponadto stwierdzić, że także opakowanie może stanowić zarówno „towar”, jak i „urządzenie” w rozumieniu przepisu art. 306 k.k. Puste butle można więc wprawdzie zakwalifikować zarówno jako „towar”, jak i „urządzenie” (np. do przechowywania gazu), ale wyłącznie z uwagi na ochronę interesów ich producenta. W takim wypadku, w ujęciu art. 306 k.k., ochronie podlegałby znak producenta tych butli, a więc np. Fabryki Produkcji Butli „Cyltec-Mielec” Sp. z o.o. Zawarty w treści art. 306 k.k. zakaz podejmowania wymienionych w tym przepisie czynności odnosiłby się wówczas do tzw. tabliczki znamionowej lub innego oznaczenia producenta butli.
Żródło:: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa nr 2003 poz. 47

Zobacz również: