Paserstwo/ mienie z rozboju/ przestępstwo a wykroczenie
Precedensy. Sprawy karne - prawo karne materialne
- Tytuł:
- Paserstwo/ mienie z rozboju/ przestępstwo a wykroczenie
- Wyrok:
- Wyrok SN z dnia 18 lutego 1998 R. sygn. II KKN 456/97
- Treść:
- Jeżeli przedmiotem paserstwa jest mienie pochodzące z rozboju (art. 210 k.k.), czyn sprawcy wyczerpuje znamiona przestępstwa paserstwa, a nie wykroczenia określonego w art. 122 k.w., niezależnie od wartości tego mienia. […] W niniejszej sprawie punkt ciężkości leży w odpowiedzi na pytanie, czy przestępstwo rozboju należy traktować jako kwalifikowany typ kradzieży, której typem podstawowym jest kradzież zwykła, czy też jako odrębny typ przestępstwa. Rozważyć zatem trzeba, czy rozbój i kradzież zwykła (art. 203 k.k.) są sprzeczne z tą samą normą sankcjonowaną, która określa, jaka wartość jest chroniona przepisami prawa karnego, czy też chodzi tu o różne normy sankcjonowane, wyrażające zakaz naruszania różnych wartości (patrz: K. Buchała, A. Zoll: Polskie prawo karne, PWN 1995, s. 129–130). Łatwo zauważyć, że w przypadku kradzieży zwykłej (art. 203 k.k.) normą sankcjonowaną jest zakaz zaboru w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. Natomiast w przypadku rozboju (art. 210 k.k.) normą taką jest zakaz ataku na wolność lub zdrowie człowieka, aby dokonać zaboru mienia w celu przywłaszczenia. Naruszenie więc różnych norm sankcjonowanych w wypadkach przestępstw kradzieży zwykłej oraz rozboju nie pozwala na uznanie przestępstwa określonego w art. 210 k.k. za typ kwalifikowany przestępstwa określonego w art. 203 k.k., lecz wymaga uznania, że chodzi tu o dwa różne typy przestępstw. Jeżeli zaś chciałoby się przyjąć, że częściowe pokrywanie się norm sankcjonowanych (wartości chronionych) różnymi przepisami prawa karnego powoduje konieczność traktowania jednego z tych przepisów jako typu podstawowego, a drugiego jako kwalifikowanego lub uprzywilejowanego, to stanowisko takie prowadziłoby także do rozwiązań paradoksalnych, takich np., że art. 167 k.k. jest typem uprzywilejowanym wobec typu podstawowego określonego w art. 210 k.k. Dodać też trzeba, że ustalenie wzajemnych relacji między tak powiązanymi typami przestępstw powodowałoby w praktyce znaczne trudności (np. ustalenie, jaka relacja zachodzi między art. 203 § 2 k.k. a art. 210 § 2 k.k.). A zatem za odrzuceniem stanowiska, że w art. 2l0 k.k. określono typ kwalifikowany kradzieży zwykłej (art. 203 k.k.) przemawiają również względy celowościowe. Szczególnie wyraźnie podkreślić na koniec trzeba, że zarówno w art. 203 k.k., jak i w art. 210 k.k, przewidziano tak uprzywilejowane, jak i kwalifikowane typy tych przestępstw (a niezbędna jest jeszcze uwaga, że omawianej tutaj kwestii nie należy mylić z kryteriami ustalania podobieństwa przestępstw, wskazanymi w § 2 art. 120 k.k.). W podsumowaniu stwierdzić zasadnie można, że jeżeli przedmiotem paserstwa jest mienie pochodzące z rozboju (art. 210 k.k.), czyn sprawcy wyczerpuje znamiona przestępstwa paserstwa, a nie wykroczenia określonego w art. 122 k.w., niezależnie od wartości tego mienia.
- Żródło:
- Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa nr 26/1998
Zobacz również:
Menu
Linkliste
Licznik odwiedzin: 160772624
