Präjudizien - Der Zuständigkeitsbereich der Bezirksstaatsanwaltschaft Zielona Góra

Środki karne/ nadużycie zawodu/ stwierdzenie niezdolności do pracy osoby zdrowej

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne materialne

Tytuł:: Środki karne/ nadużycie zawodu/ stwierdzenie niezdolności do pracy osoby zdrowej
Wyrok:: Wyrok SN z dnia 9 maja 1996 r., sygn. III KKN 15/96
Treść:: Nadużycie zawodu przy popełnieniu przestępstwa zachodzi wtedy, gdy sprawca popełniając określony czyn przestępny działa formalnie w ramach uprawnień sprzężonych z wykonywaniem danego zawodu, ale umyślnie czyni niewłaściwy (sprzeczny z zasadami wykonywania tego zawodu lub obowiązującym prawem) użytek z owych uprawnień, gdy zatem wykorzystuje uprawnienia zawodowe przy popełnieniu przestępstwa. […] Skoro zaś Sąd Wojewódzki celnie stwierdził, że Irena C. została uznana za winną czynu „polegającego na wystawianiu zdrowym osobom zaświadczeń o ich czasowej niezdolności do pracy”, to doprawdy nie wiadomo, dlaczego zarazem uznał za uzasadnione, a przy tym rzekomo istotne w sprawie twierdzenie, iż „interesowi społecznemu zagraża nie fakt wykonywania przez Irenę C. zawodu lekarza, lecz sprawowanie przez nią stanowiska kierowniczego”. O całkowitej bezzasadności stanowiska Sądu Wojewódzkiego w kwestii pojmowania i stosowania art. 42 § 1 k.k. decydują następujące okoliczności. Po pierwsze, oskarżoną skazano za czyn, którego popełnienie polegało na rażącym nadużyciu uprawnień zawodowych (do wydawania zaświadczeń o niezdolności do pracy). Po drugie, rację orzeczenia wobec oskarżonej zakazu wykonywania zawodu stanowiło właśnie to, że przy popełnieniu przestępstwa nadużyła ona zawodu, a nie to, iż przy popełnieniu przestępstwa okazała, że dalsze wykonywanie przez nią zawodu zagraża interesowi społecznemu. Ze względu na fakt, że chodzi tu o samoistne i różne podstawy kary zakazu wykonywania zawodu i że w świetle okoliczności niniejszej sprawy oczywiste jest istnienie pierwszej z nich (tj. „nadużycia zawodu”), nie jest ani konieczne, ani też celowe bliższe rozważanie pytania, czy oskarżona nie okazała jednak przy popełnieniu przypisanego jej przestępstwa, iż dalsze wykonywanie przez nią zawodu lekarza zagraża interesowi społecznemu. I wreszcie, po trzecie, chociaż oskarżona wykorzystała druki L–4, których nie zwróciła po zakończeniu pracy na stanowisku kierownika Gminnego Ośrodka Zdrowia w K., to przecież przypisane jej przestępstwo wiązało się ściśle z nadużyciem przez nią uprawnień przysługujących jej z tytułu wykonywania zawodu lekarza i wcale nie stanowiło nadużycia przez nią „zajmowanego stanowiska”. (...)
Żródło:: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa z 1996r. poz. 55

Zobacz również: