Präjudizien - Der Zuständigkeitsbereich der Bezirksstaatsanwaltschaft Zielona Góra

Korupcja/ obietnica udzielenia korzyści/ usiłowanie-dokonanie

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne materialne

Tytuł:: Korupcja/ obietnica udzielenia korzyści/ usiłowanie-dokonanie
Wyrok:: Wyrok SN z dnia 7 listopada 1994 r., sygn. WR 186/94
Treść:: Złożenie obietnicy udzielenia korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną za czynność stanowiącą naruszenie przepisu prawa stanowi dokonanie przestępstwa przekupstwa czynnego, określonego w art. 241 § 3 k.k. w zw. z art. 239 § 3 k.k., a nie tylko jego usiłowanie, również wówczas gdy obietnica udzielenia korzyści nie została przyjęta. […] Obietnica udzielenia korzyści majątkowej lub osobistej jest samodzielnym środkiem łapownictwa, a w rozpatrywanej sprawie polegała na przyrzeczeniu korzyści majątkowej funkcjonariuszowi policji w zamian za czynność stanowiącą naruszenie przepisu prawa. Oskarżony Andrzej Z., obiecuje udzielić korzyści majątkowej policjantowi, wyczerpał wszystkie znamiona czynu zabronionego w postaci dokonanej, a zatem nawet w sytuacji, w której złożona przez niego obietnica została odrzucona, nie mógłby skorzystać z dobrodziejstwa przewidzianego w art. 13 § 1 k.k. Do dokonania przestępstwa określonego w art. 241 k.k. wystarcza samo zachowanie osoby, która – jak w niniejszej sprawie – obiecuje udzielić korzyści majątkowej, i to niezależnie od tego, czy pełniący funkcję publiczną przyjmie tę obietnicę, czy też ją odrzuci. Złożenie obietnicy udzielenia korzyści po to, by stanowiło dokonanie przestępstwa zwanego przekupstwem czynnym, powinno być jednak skuteczne, co oznacza w praktyce, że obietnica musi dotrzeć do wiadomości osoby pełniącej funkcję publiczną. Uzależnianie natomiast, jak to miało miejsce w powołanym na wstępie wyroku Sądu Najwyższego, dokonania przestępstwa łapownictwa czynnego od zachowania osoby nie będącej sprawcą tego przestępstwa, było interpretacją zbyt daleko idącą i nie znajdującą oparcia w konstrukcji prawnej przestępstwa przewidzianego w art. 241 k.k. Przestępstwo określone w art. 241 k.k. w postaci obietnicy udzielenia korzyści nie będzie natomiast dokonane i zakończy się jego usiłowaniem wówczas, gdy obietnica przekupującego, z przyczyn od niego niezależnych, nie dotrze do wiadomości przekupywanego (...). Podsumowując powyższe rozważania można wyrazić następujący pogląd. Zachowanie przekupującego polegające na złożeniu obietnicy udzielenia korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną za czynność stanowiącą naruszenie przepisu prawa stanowi dokonanie przestępstwa przekupstwa czynnego, określonego w art. 241 § 3 k.k. w zw. z art. 239 § 3 k.k., a nie tylko jego usiłowania również wówczas, gdy obietnica udzielenia korzyści została odrzucona (...).
Żródło:: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa z 1995r. poz. 20

Zobacz również: