Zmuszanie/ naruszenie miru domowego/ instytucja państwowa/ szkoła publiczna

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne materialne

Tytuł:
Zmuszanie/ naruszenie miru domowego/ instytucja państwowa/ szkoła publiczna
Wyrok:
Wyrok SN z dnia 3 grudnia 1991 r., sygn. V KRN 84/90
Treść:
Uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 1990 r. – V KZP 33/89 (OSNKW z 1990 r., zesz. 7–12, poz. 23) wyjaśniająca, iż „pokrzywdzonym przestępstwem, o którym stanowi art. 171 § 1 k.k. może być także osoba prawna, instytucja państwowa lub społeczna, choćby nie miała osobowości prawnej”, została podjęta in abstracto , co nie wyklucza, że w konkretnej sprawie sąd orzekający nie może stwierdzić, iż ze względu na niezrealizowanie przez sprawcę materialnego elementu czynu, tj. jego społecznego niebezpieczeństwa, sprawca taki nie popełnił przestępstwa określonego w art. 171 § 1 k.k. […] Sąd Najwyższy w uchwale siedmiu sędziów z dnia 13 marca 1990 r. stwierdził, że sprawca dopuszcza się przestępstwa określonego w art. 171 § 1 k.k., także wtedy, gdy nie opuszcza miejsca, o jakim mowa w tym przepisie, wbrew żądaniu osoby fizycznej, będącej organem uprawnionym do działania w imieniu osoby prawnej, instytucji państwowej lub społecznej. W świetle zatem powyższej uchwały dyrektor szkoły, jako osoba fizyczna, jest organem uprawnionym do działania w imieniu tej szkoły i ten, kto nie opuszcza pomieszczeń szkolnych wbrew żądaniu dyrektora szkoły, może być uznany za sprawcę przestępstwa określonego w art. 171 § 1 k.k. […]
Żródło:
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa z 1992r. poz. 27

Zobacz również: