Apelacja/ zakaz reformationis in peius/ apelacja oskarżonego

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne procesowe

Tytuł:
Apelacja/ zakaz reformationis in peius/ apelacja oskarżonego
Wyrok:
Wyrok SA w Katowicach z dnia 10 września 2009 r., sygn. II AKa 227/09
Treść:
Wprawdzie wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 kwietnia 2009 r. w sprawie P 22/07 (Dz. U. z dnia 6 maja 2009 r., Nr 68, poz. 585), odnoszący się do konstytucyjności przepisu art. 434 § 3 k.p.k., dotyczy przypadku wydania wyroku z zastosowaniem przepisu art. 387 k.p.k., niemniej winien on mieć przełożenie również na sytuację wydania wyroków w oparciu o wniosek złożony w trybie art. 335 k.p.k., bo w obu przypadkach wyrokowanie oparte jest na uzgodnieniach stron. Uwzględniając treść rozstrzygnięcia Trybunału Konstytucyjnego, a także poglądy wyrażane przez doktrynę (zob. S. Zabłocki, Ograniczenia zakazu reformationis in peius, Palestra 2003, nr 7–8, s. 125; W. Kociubiński, Wyłączenie stosowania zakazu reformationis in peius w wypadkach określonych w art. 60 § 3 i 4 k.k. oraz art. 343 k.p.k. lub art. 387 k.p.k., Prok. i Pr. 2004, nr 10, s. 147), Sąd Apelacyjny wyraża pogląd, że przepis art. 434 § 3 k.p.k. dotyczy przypadków apelacji na korzyść oskarżonego od wyroku wydanego w trybie art. 343 k.p.k. opartych na zarzutach pozwalających ustalić, że oskarżony zrywa umowę o skazanie go z zastosowaniem tego przepisu. W sytuacji, gdy oskarżony wnosi apelację, gdy był skazany z zastosowaniem art. 343 k.p.k., ale nie zrywa zawartej umowy o szybkie skazanie, to ograniczenie zakazu reformationis in peius wyrażone w art. 434 § 3 k.p.k. naruszałoby konstytucyjne gwarancje oskarżonego.
Żródło:
Prokuratura i Prawo, dodatek Orzecznictwo SN, SA, NSA i TK nr 11/2010, poz. 32

Zobacz również: