Precedensy - Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze

Prokurator/ wymiar zadań prokuratora/ godziny nadliczbowe

Precedensy. Sprawy pracownicze

Tytuł:: Prokurator/ wymiar zadań prokuratora/ godziny nadliczbowe
Wyrok:: Wyrok SO w Zielonej Górze z dnia 27 stycznia 2009 r., sygn. IV Pa 11/09
Treść:: Regulacja zadaniowego czasu pracy prokuratora różni się od zadaniowego czasu pracy objętego regulacją kodeksu pracy. Wniosek taki wypływa stąd, że przepis art. 46 w/w ustawy o prokuraturze nie nawiązuje do powszechnych norm czasu pracy. Przepis ten stanowi więc zupełną regulację. […] Zarzuty apelacji powoda o możliwości zastosowania przepisu art. 118 ustawy o prokuraturze są niezasadne. Przepis ten odsyła bowiem do odpowiedniego stosowania kodeksu pracy tylko w sprawach nieuregulowanych w ustawie o prokuraturze. Natomiast zadaniowy czas pracy prokuratora został w sposób zupełny uregulowany w art. 46 w/w ustawy. Ponadto prokurator nie jest pracownikiem w rozumieniu przepisów kodeksu pracy. […] Powód [prokurator Prokuratury Rejonowej w Ż. – przyp. red.] wystąpił z pozwem przeciwko Prokuraturze Rejonowej w Ż. domagając się zapłaty kwoty 872 zł z ustawowymi odsetkami oraz ustalenia, że za pracę wykonywaną przez prokuratora po godzinach urzędowania, należy mu się wynagrodzenie. W uzasadnieniu wskazał, że pracując w Prokuraturze Rejonowej w Ż. i pełniąc związany z tym dyżur prokuratorski, w kwietniu i czerwcu 2007 r. wykonywał szereg wymienionych w pozwie czynności po godzinach urzędowania. […] Sąd Rejonowy w Zielonej Górze wyrokiem z dnia 19 XI 2008 r. oddalił powództwo. […] Zgodnie z art. 151 § 1 k.p., praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w godzinach nadliczbowych (...). W myśl art. 1511 § 1 k.p., za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek (...). Powołane wyżej przepisy nie znajdują jednakże zastosowania do stosunku służbowego powoda, jako prokuratora powszechnej jednostki organizacyjnej prokuratury. Podstawą zatrudnienia prokuratora jest stosunek służbowy regulowany przepisami ustawy z dnia z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze. Z punktu widzenia prawa pracy, stosunek pracy prokuratora jest stosunkiem nawiązanym na podstawie mianowania w znaczeniu, o jakim mowa w art. 76 k.p. (stosunek pracy nawiązuje się na podstawie mianowania w przypadkach określonych w odrębnych przepisach). Jedyny przepis rangi ustawowej regulujący czas pracy prokuratora, to art. 46 ustawy o prokuraturze, według którego czas pracy prokuratora jest określony wymiarem jego zadań. Prokuratorzy są więc objęci zadaniowym systemem czasu pracy, który przewidziany jest również powszechnie obowiązującymi przepisami prawa pracy. Jest to taka organizacja czasu pracy, w której czas pracy nie jest wyznaczony jednostką czasu, a rozmiarem powierzonych do wykonania zadań. W systemie tym nie ustala się też szczegółowego rozkładu czasu pracy, gdyż co do zasady nie da się określić, w jakim czasie pracownik wykona przydzielone zadania. Regulacja zadaniowego czasu pracy prokuratora, różni się jednak zdecydowanie od regulacji kodeksu pracy. Zadaniowy system czasu pracy prokuratora różni się od powszechnego nie tylko formą jego wprowadzenia do indywidualnego warunków zatrudnienia. W przypadku stosunku służbowego prokuratora czyni to bowiem akt rangi ustawowej, kompleksowo regulujący pragmatykę służby, natomiast w powszechnych stosunkach pracy następowało to przepisami o wynagrodzeniu, później w trybach przewidzianych art. 1298 § 2 k.p., a od 1 stycznia 2004 r., art. 150 § 1 k.p. Kluczowym jest tutaj, że w systemie dotyczącym prokuratora nie ma wymogu dostosowania wymiaru zadań, czy możliwości ich realizacji, do norm czasu pracy. Według art. 129 § 1 k.p., czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy (...) Art. 46 ustawy o prokuraturze, w ogóle nie nawiązuje do powszechnych norm czasu pracy, jak i jakichkolwiek innych i jest to regulacja zupełna i zamknięta. Gdyby wolą ustawodawcy było ograniczenie, czy dostosowanie wymiaru zadań do norm czasu pracy, to uczyniłby to, tak jak w art. 136 k.p., następnie art. 129 § 1 k.p., a później w art. 140 k.p. Z uwagi na zupełność regulacji, nie ma podstaw do twierdzenia, że tą hipotetyczną lukę uzupełnia ogólne odesłanie z art. 118 ustawy o prokuraturze, według którego w sprawach nieuregulowanych w niniejszej ustawie lub w przepisach szczególnych do prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury oraz prokuratorów wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury, niebędących oficerami, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, a w sprawach nieuregulowanych, także w przepisach tej ustawy - przepisy kodeksu pracy. Art. 118 stosuje się bowiem tylko w sprawach nieuregulowanych ustawą o prokuraturze, a sprawa obowiązującego prokuratora systemu czasu pracy została tą ustawą uregulowana. Wobec treści art. 46 ustawy, nie można przyjmować, że wolą ustawodawcy było, aby reguły zadaniowego systemu czasu pracy w pragmatyce prokuratorskiej były identyczne z regułami zadaniowego czasu pracy w powszechnym prawie pracy. Rozróżnienie to jest dopuszczalne jeżeli uwzględni się okoliczność, że prokurator nie jest pracownikiem w rozumieniu przepisów kodeksu pracy, a przepisy tego kodeksu stosuje się do jego stosunku służbowego jedynie na zasadzie odesłania. Prokurator nie wykonuje bowiem pracy podporządkowanej w rozumieniu art. 22 § 1 k.p. Wynika to jednoznacznie z uprawnień prokuratora przewidzianych art. 8 ust. 1 - 3 ustawy o prokuraturze. Wniosek z powyższego jest taki, że czas pracy prokuratora nie jest ograniczony normami obliczanymi według jednostek czasu. Wyznaczają go wyłącznie przydzielone prokuratorowi zadania. W istocie więc, w obecnym stanie prawnym, w ogóle nie można kwalifikować pracy prokuratora jako ponadnormatywnej. […] Sąd Okręgowy podziela zatem stanowisko Sądu I instancji, że ustawodawca nie ograniczył wymiaru zadań stawianych prokuratorowi normami czasu pracy. Takie ograniczenie nie wynika z żadnej regulacji prawnej. Nie ma przy tym istotnego znaczenia fakt, podnoszony w apelacji przez powoda, że ze względu na występowanie nagłych zdarzeń, prokurator nie może zaplanować sposobu i czasu realizacji swoich obowiązków. Jeśli zamiarem ustawodawcy byłoby dokonanie ograniczenia wymiaru zadań prokuratora normami czasu pracy, to zawarłby takie uregulowanie w przepisach ustawy o prokuraturze, analogiczne do unormowań z art. 136 k.p., art. 1298 § 1 k.p. i art. 140 k.p. Mając powyższe na uwadze, wobec bezzasadności apelacji powoda, na podstawie art. 385 k.p.c, orzeczono jak w sentencji.
Żródło:: Prokuratora Okręgowa w Zielonej Górze. Materiał ze zbiorów własnych niepublikowanych.

Zobacz również: