Broń neurobalistyczna
Dodano: 2008-06-13
M. Kulicki zalicza do broni neurobalistycznej proce, łuki i kusze. Są to narzędzia służące do rażenia celów na odległość, w których pocisk zostaje wyrzucony przy użyciu narzędzia uruchomionego energią pierwotnie akumulowaną w mięśniach człowieka [por. M. Kulicki, Ekspertyza broni strzeleckiej /w/ Ekspertyza sądowa. Zagadnienia wybrane, /red. J. Wójcikiewicz/, Oficyna a Wolters Kluwer business, Warszawa 2007, s. 123 i nast.].
Neurobalistyczna broń strzelecka używana była przez człowieka już w czasach najdawniejszych. Pomimo prymitywnej niekiedy konstrukcji stanowiła dużą i niebezpieczną siłę rażenia. Najstarsza proca składała się z kawałka skóry [miseczki] przymocowanego do dwóch sznurów. Pocisk wprawiony w ruch obrotowy opuszczał skórzaną miseczkę po zwolnieniu jednego za sznurów. Nowsze proce zbudowane były z drewnianych widełek w kształcie litery Y, sprężystej gumy i kawałka materiału do umieszczania kamiennego lub metalowego pocisku. Pocisk wprawiony był w ruch przy pomocy mięśni napinających gumę.
W klasycznym łuku rolę gumy spełniała cięciwa umocowana na końcówkach umiarkowanie elastycznego, odpowiednio wyprofilowanego drewna, najczęściej cisowego [łuczysko]. Pocisk stanowiła strzała, zwykle wykonana z drewna z nasadzonym twardym metalowym grotem i stabilizującą lot sterówką. Osadzenie łuku na łożu z kolbą stanowi natomiast podstawę konstrukcyjną urządzenia miotającego pociski nazywanego kuszą. Kusza posiadała nie tylko specjalny mechanizm naciągu, ale też urządzenie spustowe pozwalające na oddanie strzału w najbardziej dogodnym momencie. Rewolucja technologiczna nie wyprawiła - wbrew pozorom - broni neurobalistycznej do lamusa historii. W obrocie można napotkać proce wykonane z metalu lub materiałów kompozytowych. Bywa, że posiadają one celowniki, a niekiedy też ergonomiczne uchwyty z opieraną o przedramię przeciwwagą. Amunicją do tych proc są dzisiaj miotane na kilkaset metrów stalowe pociski. Nowoczesne materiały, wykonane z włókna szklanego czy odpowiednich stopów metali, odpowiednie mechanizmy naciągowe i celownicze pozwalają na konstruowanie łuków i kusz osiągających parametry porównywalne z bronią palną. Łuki z zasady wykorzystywane są w strzelectwie sportowym, a kusze ponadto służą do polowań. Posługują się nimi też oddziały specjalne.
Zarówno współczesne łuki, jak i kusze, w przypadku nieostrożnego albo wrogiego posłużenia się nimi są niebezpieczne dla życia i zdrowia człowieka. Mogą być także skutecznie wykorzystywane do kłusowania. Z kolei proce wykorzystują m.in. chuligani stadionowi do nękania przeciwników. W razie przestępczego użycia, pewne niedogodności w przenoszeniu broni neurobalistycznej znakomicie kompensuje brak efektu akustycznego charakterystycznego dla broni palnej.
Z drugiej jednakże strony, popełnienie we współczesnych warunkach poważnego przestępstwa z użyciem tak oryginalnej broni, jak kusza czy łuk, nie byłoby łatwe do zamaskowania. Tego rodzaju broń strzelecka zawsze bowiem pozostawia charakterystyczne ślady czynu. Z kolei umiejętności konieczne do jej sprawnego użycia, wspomniane już wcześniej problemy przechowywaniem i przenoszeniem, a także relatywnie łatwe do prześledzenia drogi dystrybucji profesjonalnej broni cięciwowej sprawiają, że jest ona mało użytecznym narzędziem zbrodni.
Inaczej jednak należy ocenić niebezpieczeństwo wynikające z nieumiejętnego obchodzenia się z bronią cięciwową, zwłaszcza kuszami. Pomimo więc zagrożeń niesionych przez wszystkie rodzaje strzeleckiej broni neurobalistycznej, w polskim prawie jedynie kusze zostały uznane za broń. Ustawodawca słusznie zaliczył je do narzędzi i urządzeń, których używanie może zagrażać życiu lub zdrowiu [art. 4 ust. 1 pkt. 4b ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji]. Konsekwencją tego uznania jest m.in. konieczność uzyskania zezwolenia na posiadanie kuszy, które wydaje komendant powiatowy Policji i odpowiedzialność za niedopełnienie tego obowiązku na zasadach prawa o wykroczeniach. Odpowiedzialności na tych samych zasadach podlega też zbycie kuszy osobie nieuprawnionej do jej posiadania. [j.w.]
Menu główne
Nasze strony
Dla pokrzywdzonych
Dla podejrzanych
Inne strony
Licznik odwiedzin: 159614428