Precedensy - Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze

Wyrokowanie/ współsprawstwo osoby nieoskarżonej/ określenie zastępujące nazwisko współsprawcy

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne procesowe

Tytuł:: Wyrokowanie/ współsprawstwo osoby nieoskarżonej/ określenie zastępujące nazwisko współsprawcy
Wyrok:: Wyrok z dnia 11 lutego 1991 r., sygn. V KRN 386/90
Treść:: W każdym wypadku, gdy sąd ustala, że współsprawcą przestępstwa jest osoba nie będąca oskarżoną w danej sprawie, to w części dyspozytywnej wyroku powinien posługiwać się określeniem zastępującym nazwisko tego współsprawcy. […] Ustalenie popełnienia czynu zabronionego i zawinionego (przestępstwa) w wyroku następuje tylko co do osoby oskarżonej. W wypadku gdy postępowanie przygotowawcze zostało umorzone co do osoby podejrzanej o współsprawstwo na podstawie art. 280 § 1 k.p.k., wówczas przy braku nowych dowodów ustalenie w wyroku i uzasadnieniu, że ta osoba jest współsprawcą, jest błędne, a więc niedopuszczalne (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 10 lipca 1987 r. – VI KZP 10/87, OSNKW 1987, z. 11–12, poz. 103). […] Inna jest sytuacja, gdy postępowanie karne przeciwko osobie nie będącej oskarżoną w konkretnej sprawie ma się toczyć w przyszłości lub zostało umorzone – jak w niniejszej sprawie – wobec śmierci współsprawcy. Ze względu na fakt, że nie sposób twierdzić, iż w uzasadnieniu wyroku pominięcie roli takiej osoby, z jednoczesnym zidentyfikowaniem tej osoby, jest chociażby z technicznego punktu widzenia możliwe, zastanowić się trzeba, czy istnieje możliwość i konieczność pominięcia nazwiska takiego współsprawcy w wyroku. Możliwość taka z całą pewnością istnieje. Wypracowała ją praktyka, posługując się określeniem „inny sprawca” lub „inny nieustalony sprawca”. Ta praktyka spotkała się z aprobatą w orzecznictwie Sądu Najwyższego, o czym świadczy teza i uzasadnienie powołanej wyżej uchwały. […]
Żródło:: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa z 1991 r. poz. 42

Zobacz również: