Precedensy - Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze

Wyrokowanie/ uzasadnienie orzeczenia/ argumentacja

Precedensy. Sprawy różne

Tytuł:: Wyrokowanie/ uzasadnienie orzeczenia/ argumentacja
Wyrok:: Wyrok NSA z dnia 9 marca 2006r., sygn. II OSK 632/05
Treść:: Myśl o adresatach wyroku powinna towarzyszyć sądowi w trakcie całego procesu sporządzania uzasadnienia. […] Wymagane jest, aby uzasadnienie stanowiło konsekwentną, logiczną, zwięzłą a zarazem pełną syntezę a nie tylko zestaw wypowiedzi często w ogóle ze sobą nie powiązanych. Powinno być zwięzłe i jednocześnie przekonywujące. Nie może być przeładowane rozwlekłą argumentacją, w tym wywodami formułowanymi zamkniętym językiem prawniczym, a także obszernymi wywodami naukowymi. Ma to być motywacja realna, odpowiednia do danej sprawy, konkretnych decyzji i potrzeb stanu danej sprawy, a nie pozorna. Uzasadnienie jest przekonywujące tylko wtedy, gdy argumenty w nim powołane są trafne (celnie użyte) a nie wówczas, gdy jest ich mnogość. Nadmierna liczba argumentów może powodować wrażenie, że sąd sam nie jest przekonany co do słuszności własnego rozstrzygnięcia. Nie jest dopuszczalne takie sformułowanie motywów wyroku, iż jego adresat, a także każda osoba zapoznająca się z jego treścią, może odnieść wrażenie, iż są to motywy zdawkowe, niezrozumiałe, mogące świadczyć np. o tym, że sąd orzekając w sprawie nie był w pełni świadomy przyczyn takiego właśnie rozstrzygnięcia. Sąd nie dyskutuje, nie zadaje pytań, tylko kategorycznie stwierdza, ewentualnie (dodatkowo) zauważa. Nigdy sąd nie może używać sformułowania "wydaje się" i tym podobnych, wskazujących na to, że nie jest przekonany co do określonego kierunku wnioskowania. Motywy wyroku mają bowiem wykazać prawidłowość rozstrzygnięcia sądu, a nie wskazać, jakie ten sąd ma wątpliwości czy wahania. Nie powinno się w zasadzie używać dygresji ani też stawiać pytań. Forma wypowiedzi uzasadnienia powinna być kategoryczna. Język powinien być rzeczowy, nie jest wskazane używanie stylu charakterystycznego dla wywodów doktrynalnych, wyrok bowiem to nie jest rozprawa naukowa. Sąd sądzi, rozstrzyga, wymierza sprawiedliwość, jest władzą sądowniczą, a nie polemizuje. Nie jest też wskazane używanie paremii łacińskich, mało który bowiem z adresatów wyroku będzie mógł zrozumieć tak formułowane motywy. Wskazane jest ponadto unikanie "zwrotów wiecowych", oratorskich. Wyrok nie jest bowiem przemówieniem, lecz argumentacją rozstrzygnięcia. Nie ma tu miejsca na zwroty pochwalne, zniesławiające, niezrozumiałe, epitety i ozdobniki, nie podyktowane potrzebą motywacji stanowiska sądu.
Żródło:: System Informacji Prawnej LEGALIS Wydawnictwo C.H. Beck

Zobacz również: