Funkcjonariusz publiczny/ publiczna służba zdrowia / lekarz karetki pogotowia ratunkowego

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne materialne

Tytuł:
Funkcjonariusz publiczny/ publiczna służba zdrowia / lekarz karetki pogotowia ratunkowego
Wyrok:
Wyrok SN z dnia 27 listopada 2000 r. sygn. WKN 27/00
Treść:
Lekarz zatrudniony w publicznej służbie zdrowia może być uznany za funkcjonariusza publicznego w rozumieniu art. 115 § 13 k.k. jedynie wówczas, gdy swój zawód łączy z funkcjami o charakterze administracyjnym. Lekarz karetki pogotowia — kierownik zespołu reanimacyjnego nie pełni tego rodzaju funkcji i dlatego nie może być podmiotem przestępstwa określonego w art. 231 k.k. […] stwierdzić należy, że powoływanie się w kasacji na okoliczność, że lekarz, który wykonuje czynności związane z niesieniem pomocy korzysta z ochrony prawnej należnej funkcjonariuszowi publicznemu (art. 44 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza, Dz.U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152), a więc jest funkcjonariuszem publicznym, uznany być musi za chybiony. To kodeks karny z 1969 r. przewidywał, że funkcjonariuszem publicznym jest osoba „korzystająca z mocy przepisu szczególnego z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych (art. 120 § 11 d.k.k.), natomiast kodeks karny z 1997 r. tę kategorię osób wyłącza spośród tych, które z racji szczególnej ochrony prawnej mogłyby być uznane za funkcjonariusza publicznego. […] ?ródła uprawnień i obowiązków w odniesieniu do lekarzy określone zostały w szczególności przez takie akty prawne, jak ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz. 408) i ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz.U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152). Z przepisów pierwszej z powołanych ustaw wynika, że pogotowie ratunkowe, gdzie oskarżony był zatrudniony, jest zakładem opieki zdrowotnej (art. 2 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy), który utworzony został w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia (art. 1 ust. 1 ustawy). Z kolei druga z powołanych ustaw stanowi, że powinnością lekarza jest udzielanie świadczeń zdrowotnych, a w szczególności: badanie stanu zdrowia, rozpoznawanie chorób, zapobieganie im, rehabilitacja, a także wydawanie opinii i orzeczeń lekarskich (art. 2 ust. 1 ustawy). Istotą zawodu jest zatem szeroko pojmowane leczenie i chociaż lekarz spełnia również pewne funkcje administracyjne, np. wypisuje zwolnienie lekarskie, karty zgonów, czy skierowania na badania, to nie mają one charakteru decyzji administracyjnych, a ich wykonywanie nie nadaje lekarzowi przymiotu funkcjonariusza publicznego. Dla uznania danej osoby za funkcjonariusza publicznego istotne jest bowiem to, czy spełnia ona któreś z kryteriów określonych w art. 115 § 13 k.k., a nie konkretna czynność zawodowa przez nią wykonywana (patrz OSNKW 1994, z. 9-10, poz. 53).
Żródło:
System Informacji Prawnej PRAWNIK

Zobacz również: