Precedensy - Prokuratura Okręgowa w Zielonej Górze

Kradzież/ wyrąb drzewa w lesie/ nawiązka

Precedensy. Sprawy karne - prawo karne materialne

Tytuł:: Kradzież/ wyrąb drzewa w lesie/ nawiązka
Wyrok:: Uchwała SN z dnia 18 listopada 1992 r., sygn. I KZP 36/92
Treść:: Nawiązkę określoną w art. 213 § 2 k.k. orzeka się jedynie w razie skazania za wyrąb drzewa w lesie albo za kradzież z lasu drzewa wyrąbanego lub powalonego. […] Według brzmienia art. 213 § 1 k.k. miejsce dokonania czynu (las) należy do znamion przestępstwa. Z tego względu obligatoryjna nawiązka na rzecz pokrzywdzonego przewidziana w art. 213 § 2 k.k., jest konsekwencją zachowania się sprawcy określonego w § 1 i 2 tego przepisu, a więc wyrębu drzewa w lesie albo kradzieży z lasu drzewa wyrąbanego lub powalonego. Za takim rozumieniem zakresu art. 213 § 2 k.k. przemawia charakter oraz istota wspomnianej nawiązki jako środka reakcji karnej na popełnione przestępstwo. Przepisy dotyczące jej orzekania nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej, lecz muszą być interpretowane ściśle zgodnie z zasadą nulla poema sine lege. Należy też przypomnieć, że nawiązka określona w art. 213 § 2 k.k. spełnia nie tylko funkcję penalną, lecz zawiera także element zryczałtowanego odszkodowania z tytułu wyrządzonej szkody materialnej; stanowi ona ekwiwalent za niekiedy niewymierne i często odległe straty. Straty te bowiem mogą wynikać nie tylko z przedwczesnego wycięcia drzewa, ale również z usunięcia tego drzewa ze środowiska przyrodniczego w sposób sprzeczny z gospodarką leśną. Na tego rodzaju ujemne następstwa narażony jest las, jako specyficzne środowisko naturalne. Wyrąb drzew nie znajdujących się w lesie – jak miało to miejsce w niniejszej sprawie – a tylko przy drodze, na gruntach ornych itp., nie wywołuje natomiast tego rodzaju zagrożeń, o których była mowa wyżej. Dlatego do takich przypadków art. 213 § 2 k.k. nie może mieć zastosowania.
Żródło:: Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Karna i Izba Wojskowa z 1993r. poz. 4

Zobacz również: